Mierzeja Helska przed sezonem

Poniedziałek, 25 maja 2015 · dodano: 26.05.2015 | Komentarze 2

Wyjazd zaplanowałem wczoraj, natychmiast po przypadkowym sprawdzeniu lokalnej prognozy pogody. Niemal bezchmurne niebo, wysoka (jak na tegoroczną wiosnę) temperatura 19 stopni i znikomy wiatr - zazwyczaj próżno szukać dnia, w którym te trzy czynniki występują jednocześnie nad naszym morzem.

Ruszam punkt 5:30, spokojnym tempem kierując się na północ. Za Puckiem napotykam czwórkę sakwiarzy, z którymi wymieniam parę zdań. Jak się okazuje, pochodzą z Góry niedaleko Głogowa, jadą z Koszalina by pod koniec tygodnia dotrzeć do wschodniej części Mazur. Wszyscy są po sześćdziesiątce, a poprzedniego dnia pokonali 165km, tak więc można pozazdrościć formy :).


Poranna mgiełka za Gdynią © gdynia94


Puck widoczny z punktu widokowego nad zatoką © gdynia94

Niespiesznym tempem dostaję się na Mierzeję Helską, obawiając się nieco chmar muszek, które w poprzednich latach występowały w podobnym okresie czasu. Na szczęście moje obawy nie potwierdziły się, inaczej zapewne musiałbym się wycofać i zmienić dzisiejszy cel podróży. 


Droga rowerowa Puck-Hel, odcinek w okolicy Kuźnicy © gdynia94




Gdynia po drugiej stronie zatoki © gdynia94



Pas leśny oddzielający plażę od szosy © gdynia94







Bunkier w okolicy Jastarni © gdynia94



Molo w Juracie © gdynia94



Jastarnia widziana z mola © gdynia94


Po wjeździe do Helu najpierw jadę coś wszamać, później objeżdżam cypel po niedawno oddanej do użytku kładce nad wydmami. Spędzam tu razem około godzinę.



Hel, ul. Wiejska. Nie wiem czy można nazwać tą ulicę deptakiem, w każdym razie skupia ona większość knajp w mieście © gdynia94




Początek/koniec Polski, jak kto woli :) © gdynia94









Nie spiesząc się zbytnio, wracam do Władysławowa. Cały czas pogoda jest przyjemna, choć nad zatoką można dostrzec nadciągające chmury. Po drodze robię jeszcze mały przystanek koło Kuźnicy.



Zatoka Pucka © gdynia94



Nasza lokalna laguna :) © gdynia94





We Władysławowie szybki skok do biedronki. Stamtąd jadę główną drogą do Redy, by nie wracać w stu procentach tą samą trasą. Niebo niestety zdążyło już się zachmurzyć i robi się nieco chłodniej. Ostatnie kilometry pokonuję bez większych wrażeń.